NIEUWS | PFAS-stoffen worden ‘voor altijd chemische stoffen' genoemd, omdat ze jarenlang in het lichaam aanwezig blijven. Onderzoekers van de Universiteit van Boston hebben in opdracht van het Amerikaanse Ministerie van Defensie ontdekt in een pilotstudie dat voedingsvezels de opname van PFAS kan belemmeren. Co-auteur van het onderzoekspaper vertelt over de bevindingen aan The Guardian.
Een Amerikaanse pilotstudie van de Universiteit van Boston, gefinancierd door het Amerikaanse Ministerie van Defensie en getoetst door vakgenoten, suggereert dat het consumeren van grotere hoeveelheden vezels de niveaus van giftige ‘voor altijd chemische stoffen’ in het menselijk lichaam verminderen.
Twee PFAS-stoffen
Het gaat om de twee voorkomende en gevaarlijke PFAS-stoffen: PFOS en PFOA. Pfas zijn een klasse van ongeveer 15.000 verbindingen die het meest worden gebruikt om producten water-, vlek- en vetbestendig te maken. Onderzoek brengt de stoffen in verband met: kanker, geboorteafwijkingen, verminderde immuniteit, hoog cholesterolgehalte, nieraandoeningen en een reeks andere ernstige gezondheidsproblemen. Ze worden ‘voor altijd chemische stoffen’ genoemd omdat ze niet op natuurlijke wijze worden afgebroken in het milieu.
Militaire bases zijn PFAS-haarden
Dat betekent dat het lichaam de helft van de hoeveelheid van de chemische stof die zich in die periode in het bloed bevindt, uitscheidt. Afhankelijk van de bloedspiegels kan het tientallen jaren duren om PFAS volledig uit te drijven. Federale gegevens tonen aan dat vrijwel iedereen deze chemicaliën in het bloed heeft. Militaire bases zijn vaak PFAS-haarden die onnoemelijk veel soldaten hebben blootgesteld aan de chemicaliën. Het Amerikaanse Environmental Protection Agency stelde al vast dat geen enkel niveau van blootstelling aan PFOS of PFOA in drinkwater veilig is. Ze hebben een halfwaardetijd - tijd tot afbraak - in menselijk bloed van twee tot vijf jaar.
Het onderzoek
Ze hebben getest op muizen en een kleine menselijke populatie. De resultaten zijn veelbelovend volgens de onderzoekers en werken momenteel aan een groter onderzoek. Jennifer Schlezinger, co-auteur van de paper vertelt aan The Guardian: “We zitten nog midden in het experiment, maar we zien veelbelovende dingen. Het belangrijkste is dat dit haalbaar, toegankelijk en economisch is.”
Voedingsvezels vormen gel
De auteurs denken dat voedingsvezels een gel vormen die de cellen in de darmen ervan kan weerhouden om de PFAS op te nemen. Deze gevormde gel kan de absorptie van galzuren belemmeren, wat leidt tot een verhoogde galzuurafscheiding in de ontlasting.
Galzuren zijn chemisch vergelijkbaar met lange-keten PFAS, en de chemische stoffen kunnen met de gal mee de darm in bewegen. Het mechanisme in de gelvormende voedingsvezels dat galzuur elimineert lijkt hetzelfde te doen voor PFAS.
Schlezinger zegt dat onoplosbare en oplosbare vezels nodig zijn, en die kunnen worden toegevoegd aan een glas sap. Bèta-glucaan van haver is ook effectief. Het moet bij de maaltijd worden ingenomen omdat het lichaam dan grotendeels gal produceert, wat moet worden afgestemd op de vezelconsumptie.
Minder effectief bij kleinere ‘korte-keten’ PFAS
De vezels leken over het algemeen goed te werken bij het opvangen en uitscheiden van deze stoffen via de ontlasting. Dit werkte niet zo goed bij kleinere ‘korte-keten’ PFAS. PFAS met een korte keten worden uitgescheiden via de urine, maar lange ketens niet. PFOA en PFOS zijn geclassificeerd als ‘lange keten’ PFAS.
Cholesterolmedicijn ook getest
Cholestyramine, een cholesterolmedicijn, is ook gebruikt om de pfas-bloedspiegels te verlagen. Het veroorzaakt echter afwijkende en frequente ontlasting bij muizen, aldus Schlezinger. Vezels daarentegen zorgen voor een gemakkelijk te passeren ontlasting en hebben extra voordelen voor de gezondheid.
Bron: The Guardian