In de overvolle warme eetkeuken in een Frans chalet is het een drukte van jewelste. Dat is niet zo gek, want we zijn met z’n drieëntwintigen: elf volwassenen en twaalf kinderen. De warme maaltijd is het moment waar iedereen naar uitkijkt. Dan wordt namelijk ‘De gouden mandarijn’ uitgereikt, de award voor de domste, meest stuntelige actie van de dag. En dat gaat gepaard met een boel herrie, mooie verhalen, gezelligheid én natuurlijk een lekker diner.
We gaan al járen met elkaar op wintersportvakantie. Behalve de Gouden mandarijn traditie is er nog iets wat ik heel bijzonder vind. Ik heb alle kinderen namelijk groot zien worden en ook hun eetgewoonten op de voet kunnen volgen. Wat mij ieder jaar weer opvalt is het grote verschil tussen kinderen. De één eet met smaak z’n bord leeg, de ander is zeer kieskeurig. Hoe kan dat toch?
Uit onderzoek blijkt dat de eetgewoonte van de ouders veel invloed heeft. Walgt moeder van witlof, of lust vader geen prei, dan nemen kinderen dit over. Het is trouwens niet helemaal duidelijk of dit nou genetisch bepaald is of aangeleerd. En dan is er nog iets: vreemde ogen dwingen. Ook dat weten we uit onderzoek. Kinderen eten op de crèche of op school vaak beter dan thuis. Ook dat zie ik terug tijdens onze week in de sneeuw.
Wat ook meespeelt is het ontbreken van enige dwang. Als ouder wil je graag dat je kind goed eet. Soms té graag, waardoor dit gaat gepaard met een flinke strijd. Toch blijkt dit averechts te werken. Ook een machtsmiddel inzetten en je kind pas een toetje geven als hij of zij alle spruitjes naar binnen heeft gewerkt is geen goed idee. Daarmee bevestig je dat die spruitjes niet lekker zijn. Op vakantie is er ontspanning en opeens gaat eten een stuk beter. Maar dat kan natuurlijk ook komen doordat er geen spruitjes op het menu staan.
De aanhouder wint. Dat geldt voor skiën, waar alle kinderen na de nodige tranen op de piste inmiddels dol op zijn, maar ook voor eten. Pas na een keer of tien proeven gaat een kind sommige voedingsmiddelen waarderen. Dat duurt dus wel even. Een geruststelling: naarmate kinderen ouder worden zijn ze minder selectief en eten ze meer en beter.
Maar op nummer 1 staat toch wel een goede sfeer. Dat er tijdens onze wintersportvakantie zo goed wordt gegeten heeft álles te maken de goede sfeer en het feit dat we gezellig samen aan een grote tafel eten. Omdat de sneeuwkwaliteit dit jaar niet zo best was hebben we er een nieuwe award bij, voor de pechvogel van de dag: de Beurse banaan. Dat gaat vast zorgen voor nóg meer mooie verhalen en eetplezier!
Suzan Tuinier
Voedingsdeskundige en eigenaar van communicatiebureau Nutrimedia