‘Eating like there’s no tomorrow’ behoort wat mij betreft tot de mooiere titels van wetenschappelijke artikelen die de afgelopen jaren zijn verschenen. Ik moest eraan denken bij het lezen van Het klimaat dat zijn wij, na Dieren eten (2009) het tweede non-fictieboek van Jonathan Safran Foer, die bekendheid kreeg door romans als Alles is verlicht (2002) en Extreem luid & ongelooflijk dichtbij (2005).